مشاور عالی شهردار قم گفت: انباشت طرح‌های شهری نیمه‌تمام بدون ضمانت اجرایی سبب هدررفت منابع، نارضایتی عمومی و کاهش اثربخشی مدیریت شهری شده و نیازمند برنامه‌ریزی کامل و ارزیابی مستمر است.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی قم فوری به نقل از واحد خبر سازمان بهسازی، نوسازی و زیباسازی اطراف حرم مطهر، رضا الیجانی مشاور عالی شهردار قم در جلسه کمیته راهبردی کمیته بافت شهرداری قم، با انتقاد از انباشت طرح‌های شهری بدون خروجی اجرایی در مدیریت شهری کشور اظهار کرد: پدیده‌ای در شهرداری ها به نام «سندروم انباشت طرح‌های مطالعاتی نیمه‌تمام» وجود دارد که باید برای آن چاره اندیشی کرد. 
وی افزود: در بسیاری از شهرداری‌های کشور، طرح‌های شهری پس از صرف هزینه و زمان قابل توجه، به مرحله عمل نمی‌رسند و تنها در بایگانی‌ها باقی می‌مانند. این زنجیره ناقص، سبب هدررفت منابع و ایجاد نارضایتی عمومی می‌شود.
مشاور عالی شهردار قم با اشاره به وضعیت قم توضیح داد: در سال‌های اخیر مطالعات ارزشمند و تخصصی در زمینه‌های متعدد مانند معماری و منظر شهری، حمل‌ونقل، بازآفرینی، مدیریت آب، ساماندهی بافت تاریخی و توسعه فضاهای عمومی انجام شده، اما تعداد زیادی از آن‌ها به فاز اجرایی نزدیک نشده‌اند یا با تحقق بسیار محدود، عملاً از اهداف اولیه خود فاصله گرفته‌اند.
الیجانی یکی از نقاط ضعف رایج در اسناد شهرسازی را نبود ضمانت اجرایی روشن دانست و افزود: وقتی طرحی تهیه می‌شود، باید از ابتدا احکام آن به گونه‌ای تدوین شود که برای تمام بخش‌های مرتبط در مدیریت شهری لازم‌الاجرا باشد. طرحی که نقش الزام‌آور نداشته باشد، در بهترین حالت تبدیل می‌شود به یک مرجع آرشیوی، نه یک سند راهبردی توسعه.
الیجانی تأکید کرد: ضرورت دارد هر طرح شهری پس از تصویب، دوره‌های ارزیابی مشخص داشته باشد تا میزان تحقق آن سنجیده شود. اگر به این نتیجه برسیم که شاخص‌های اجرا پایین است، باید در روند تدوین، تصویب و اجرا تجدیدنظر کنیم.
او اضافه کرد: صرفاً تولید سند بیشتر به معنای مدیریت بهتر نیست. گاهی لازم است قبل از شروع مطالعات جدید، راندمان طرح‌های موجود بررسی شود تا از تکرار خطاها جلوگیری کنیم.
مشاور عالی شهردار قم در بخش دیگری از سخنان خود به خطر اجرای ناقص طرح‌ها اشاره کرد و گفت: در برخی از موارد، تنها بخش‌هایی از یک طرح بزرگ اجرا می‌شود؛ بخش‌هایی که معمولاً هزینه‌بر هستند. در حالی که این اجزا باید کنار هم یک پازل کامل تشکیل دهند. اجرای بخشی از طرح، نه تنها رضایت شهروندان را تأمین نمی‌کند، بلکه ممکن است به تشدید مشکلات نیز منجر شود.
وی نمونه‌هایی از این وضعیت را تملک گسترده املاک بدون حل مسئله اصلی محله و همچنین اجرای پروژه‌های کالبدی بدون انتقال کارکردهای مؤثر اجتماعی و اقتصادی عنوان کرد.
الیجانی خاطرنشان کرد: برای عبور از این چرخه ناکارآمد، باید نگاه پروژه‌محور را با نگاه برنامه‌محور و مشارکت‌محور جایگزین کنیم. طرح‌ها باید: دارای زمان‌بندی اجرایی مشخص باشند، منابع مالی آن‌ها قبل از تصویب پیش‌بینی شود، با مشارکت ذی‌نفعان و مردم تدوین شوند، ارزیابی و پایش مستمر داشته باشند و به‌صورت یکپارچه و کامل اجرا شوند.
وی افزود: وقتی شهروندان نتیجه ملموس برنامه‌ریزی شهری را در زندگی روزمره خود ببینند، سرمایه اجتماعی مدیریت شهری نیز تقویت می‌شود.

انتهای خبر/